بوشنیاک های کوزوو یکی از نادر اقوام بالکان و حتی اروپا هستند که بدون حامی به حال خود رها شده‌اند. ملتی که از حمایت هیچ قدرت و دولت بزرگی برخوردار نبود. آلبانیایی‌های کوزوو سرزمین مادری خود آلبانی را دارند که از آنها حمایت می‌کنند. ترک‌های کوزوو جمهوری ترکیه را دارند که همیشه از آنها مراقبت کرده و دارد.

صرب های کوزوو صربستان را دارند. در حالی که بوشنیاک های کوزوو مانند یتیم‌هایی بودند که جایی برای رفتن نداشتند. این یکی از دلایلی است که ضربه‌های تاریخی بزرگی را متحمل شدند، اما با وجود آن، در کوره‌های خود زنده ماندند. بوسنی هرگز به بوشنیاک های کوزوو توجه نکرده است و در طول تاریخ به جای این که کمک کند، ابتدا به خاطر غرور و سپس از نظر اقتصادی-اجتماعی مانع شده است. تنها سنجاکی ها بویژه مشیخت جامعه اسلامی در صربستان با همکارانش از زمان مفتی دانشگاهی فقید معمراف زوکورلیچ از جامعه بوشنیاک کوزوو بازدید و با توجه به امکاناتش کمک می کند.

ما اغلب می شنویم که آلبانیایی ها می گویند که بوشنیاک ها آلبانیایی هایی هستند که به مرور زمان به بوسنی گرویدند، صرب ها می گویند که بوشنیاک ها در کوزوو صرب هایی هستند که در قرن هجدهم توسط عثمانی ها به زور به اسلام گرویدند و از ارتدکس دور شدند. ترک ها هم می گویند بوشنیاک های کوزوو عثمانی هستند. با وجود تمام این تلاش ها برای الحاق و تغییر مذهب بوشنیاک های کوزوو، بوشنیاک ها بوشنیاک ماندند و تا قیامت به خواست خدا باقی خواهند ماند.

جمعیت بوشنیاک ها در کوزوو

بر اساس نتایج سرشماری سال 2011 درکوزوو، بوشنیاک ها دومین گروه جمعیت کوزوو هستند. در سال 2011، 27533 بوشنیاک، یعنی 1.58 درصد ازکل جمعیت را تشکیل می دادند. به طور کلی، سن ساکنان کوزوو پایین است. همچنین بوشنیاک های کوزوو متعلق به سن بسیار پایینی هستند. بر اساس آخرین سرشماری مذکور، از 27533 شهروند بوشنیاک، بیش از 1/3، یعنی. 10760 نفر زیر 25 سال و 22125 شهروند زیر 50 سال سن دارند. بنابراین، طبق آخرین سرشماری، به جرات می توان گفت که جمعیت بوشنیاک های کوزوو عمدتاً جوان هستند. در مجموع 13295 مرد و 14238 زن هستند.

https://ask.rks-gov.net/media/2074/te-dhenat-kryesore.pdf

https://www.rks-gov.net/AL/f308/dokumente/registrimi-civil

طبق سرشماری های قبلی جمعیت کوزوو، در سال 1948 تعداد 6679 نفر بود. بوشنیاک، 1.3%؛ سپس در سال 1953، 6241 نفر در سال 1961، 8026 بوشنیاک و در سال 1971، 26351 نفر وجود داشت. ده سال بعد، جمعیت بوشنیاک های کوزوو دو برابر شد، بنابراین در سال 1981، 58562 بوسنیایی و در سرشماری ماقبل آخر در سال 1991، 66،189 بوسنیایی، یعنی. 3.4 درصد از کل جمعیت. (اسلامی، 2008: 202) (از منابع ارائه شده، به وضوح شاهد کاهش عددی زیاد جمعیت بوسنیایی کوزوو از سال 1991 تا 2011 هستیم. بنابراین، در دو دهه، تقریباً بیش از 50 درصد از جمعیت بوسنیایی ناپدید یا جذب شدند. از سال 1991 تا سال 2011 سرشماری نفوس صورت نگرفت.

تاریخ، ملیت و خاستگاه بوشنیاک های کوزوو

بوشنیاک های کوزوو در کنار آلبانیایی‌ها و دیگر مردمان، بومی هستند. آنها تازه وارد نیستند. در انجمن بوشنیاک هادر 19 نوامبر 2005. در پریشتینا، پروفسور آلیا جوگوویچ از جمله گفت: «مسلمانان (بوشنیاک) که در شارپلانینا ایسوگلوسیا  Šarplanina isoglossa (معروف به Župa) زندگی می کنند، یکی از قدیمی ترین لایه های قومی را تشکیل می دهند. از نظر تاریخی، این قوم به جوامع قومی تبدیل شده است... بر اساس سرنوشت تاریخی، فرهنگ اخلاقی و زبانی، این قوم به معنای وسیع کلمه به بوسنیایی ها نزدیکتر است، بنابراین در جامعه بوشنیاک ها گنجانده شده است.

بوشنیاک های کوزوو، متأسفانه در دوران کمونیسم، تا سال 2000، هویت ملی خود را نمی‌شناختند و نمی‌دانستند. تا سال 1999، بوشنیاک های کوزوو را مسلمان می‌نامیدند. و هویت ملی خود را نداشتند. همچنین طبق سرشماری نفوس در متون اصلی، ملیت آنان مسلمان است نه بوشنیاک. پس از پایان جنگ، بوشنیاک های کوزوو شروع به رفتار رسمی به عنوان بوشنیاک کردند، یعنی. به عنوان یک اقلیت بوشنیاک، نه به عنوان مسلمان.

برای چندین دهه، مسئله منشأ بوشنیاک های کوزوو، هم خود ساکنان و هم بسیاری از محققان را از سراسر بالکان و فراتر از آن، به ویژه در سال‌های اخیر، به خود مشغول کرده است. دیدگاه ها و نظرات محققانی که روی این موضوع کار کرده اند عمدتاً بر اساس منشاء ملی نویسندگان است، زیرا اکثراً دیگران درباره بوشنیاک هادر کوزوو نوشته اند.

همه سعی کردند ثابت کنند که مردم بوشنیاک بخشی از مردم "آنها" هستند. جغرافی دان و روشنفکر مشهور، یووان کویجیچ می گوید: منشأ جمعیت دین اسلام به اندازه کافی بررسی نشده و یا به صورت واقع بینانه ارائه نشده است، بنابراین در اینجا سخنان بیشتری در مورد مشکل جدید وجود خواهد داشت. او آنها را محمدی می نامد و خود آنها را ناشینجی، توربیشی، گورانچی، بوسنیایی می نامند. همه این اسامی که Cvijić ذکر کرد هنوز به این صورت استفاده می شود، یعنی. اسامی باقی مانده عبارتند از: Torbeši، Našinci، Goranci...، با اضافه شدن Župljani که دراستان ژوپا Župa زندگی می کنند، مانندشوپوی  Šopoj، در حالی که کسانی که در منطقه Podgora زندگی می کنند Prekokamci هستند. نامیدن مردم ژوپلی با نام های شوپوژ یا توربیشی و همچنین نامیدن مردم پودگوریتسا با نام های پرکوکامچی یا توربیشی توهین آمیز محسوب می شود.

با این حال، بوسنیایی معروف و استاد دانشگاه پریزرن، پروفسور. دکتر سادیک ادریسی در کتاب ردپای ارومانی ولاچ در گورا می گوید: «میاچی و توربشی (که گورانی و ژوپلیانی از آن هاست) در مقدونیه غربی تفاوتی ندارند و اصل آنها به ارومانی ها یعنی تراکیان و ایلیاتی ها مربوط می شود.

منبع:https://mesihat.org/2024/07/26/nacionalni-vjerski-i-kulturni-identitet-bosnjaka-kosova/

1403/05/16